فرزنــــــــــدان نعمت اند . . .

 یک جوان با دختری تقریبا هم سن و سال خود ازدواج نمود، هر دو از زندگی مشترکشان راضی بودند. دختر حامله شد، پس از گذشت دورن حاملگی دوقلو به دنیا آورد. بار دوم حامله شد،این بار هم مانند مرتبه ی اول دو نوزاد به دنیا آورد، در کمتر از دو سال دارای چهار فرزند شدند، 

برای بار سوم زن باردار شد. شوهرش غمگین و ناراحت شد و ترسید مبادا برای بار سوم باز زنش دوقلو بیاورد، و در مدت کوتاهی خانه‌ی کوچکش جایگاه شش کودک شود، درحالی که او مردی کم بضاعت و کم درآمد است.

 در اوج عصبانیت سوگند خورد اکه اگر این بار هم دوقلو بیاورد همسرش طلاق است، خانمش شروع به گریه کرد، مردم شوهر را به باد تمسخر گرفتند و بر این کار او را سرزنش کرند.

 دوران حاملگی به پایان رسید و زن وضع حمل نمود ... این بار سه نوزاد به دنیا آورد.معنایش این است که قسم طلاق واقع نشده است ، زیرا او بر دوقلو سوگند یاد کرده بود، درحالی که اکنون سه فرزند متولد شده است،

 این تجربه شوهر را تکان داد. از خداوند التماس آمرزش و بخشایش نمود و با زاری و تضرع متوجه خداوند شد. خداوند رزق و روزی فراوان بر وی سرازیر کرد و او را از خیر و برکات فراوانی برخوردار نمود. عجیب این که آن زن دوباره هرگز حامله نشد.

خداوند می فرماید: «وَلاَ تَقْتُلُواْ أَوْلاَدَکُم مِّنْ إمْلاَقٍ نَّحْنُ نَرْزُقُکُمْ وَإِیَّاهُمْ » (انعام:151)

 و فرزندانتان را از ترس فقر و تنگدستی مکشید (چرا که) ما به شما و ایشان روزی می دهیم.